‘But who knows the fate of his bones, or how often he is to be buried?’ – Sir Thomas Browne (1605-1682)

Objectnummers:
ARCH:2168.0016.20753 (Skelet bronstijd-klokbekercultuur) Rij 2, kast 2, plank 4, doos 23
ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet) Rij 3, kast 7, plank 5, doos 4
ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen) Rij 5, kast 6, plank 2, doos 30
ARCH:2168.0802.64611 (Skelet 18de eeuw) Rij 6, kast 7, plank 1, doos 79
ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw) Rij 7, kast 14, plank 5, doos 58
ARCH:2170.2086.50882 (Marktplaats-schedel) Rij 10, kast 9, plank 6, doos 64

[Scenesetting]
Steekproefsgewijs inspecteert een depotbeheerder archiefdoos 1 tot en met 100 op conditieverlies. Relatieve luchtvochtigheid schommelt tussen 50 en 65%: goed. Temperatuur varieert tussen 18 tot 21 graden Celsius: goed. De staat van het skeletmateriaal: stabiel. Vervolgcontrole: 2028, noteert hij op het conditieformulier en doet het licht uit. Het blijft lang donker in magazijn 3 van het Provinciaal Archeologisch Depot.

ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet)
Spurius Didius! Spurius Didius! Spurius Didius! De laatste keer dat ik mijn naam hoorde was aan de rand van mijn graf. Zes klaagvrouwen riepen mij aan en bezongen mijn eigenschappen. Tranen, doorgelopen mascara, muzikanten. Schit-te-rend.

ARCH:2168.0802.64611 (Skelet 18de eeuw)
Betaald sentiment… Niet iets om mee te koop te lopen lijkt me.

ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet)
Ik declameer mijn naam om hem niet te vergeten. Zolang ik een naam heb, blijf ik in leven.

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Heb je niks beters te doen dan ons de ogen uitsteken?

ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet)
Naast wachten is hier weinig te doen.

ARCH:2168.0016.20753 (Skelet bronstijd)
Jij hébt tenminste een naam. Ik ben volledig uitgewist.

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Even niet zo zielig allemaal. De enigen die recht van klagen hebben zijn wij, de anonieme paupers uit het massagraf. Een berg bouwpakketten waren we, met de belofte dat we botje voor botje in elkaar gezet worden op de Laatste Dag. Maar mijn middenvoetsbeentjes, wervels, ribben, dijbenen; alles is verdwenen!

ARCH:2170.2086.50882 (Marktplaats-schedel)
Ik ben ook een naamloze kop. Geen knekel om aan te pulken.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Ach arme. We noemen je Yorick, Hamlets hofnar.

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Niemand weet nog wie we eens waren. Onze knoken zijn alleen een tag, het bewijs dát we er waren.

ARCH:2170.2086.50882 (Marktplaats-schedel)
En ben ik zonder vlees, gender en identiteit niet tot mijn essentie teruggebracht?

ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet)
Biologisch wellicht, dat is niet mijn sterktepunt. Maar in moreel-juridisch opzicht is de kern van ons wezen ambigu.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Didius en wetgeving… gaap. Wat je ook bent, Yorick, je bent in ieder geval geen échte archeologische vondst, want jij bent gekocht via Marktplaats. Omdat ze jouw dolende kop zo mysterieus vinden krijg jij meteen een onderzoek naar je DNA en isotopenverhouding. Wij liggen hier al veel langer te wachten dan jij, voordringer.

ARCH:2170.2086.50882 (Marktplaats-schedel)
Sorry hoor, ik heb inderdaad geen notie van mijn verleden om- dat ik niet weet waar mijn graf lag – om over mijn wieg maar te zwijgen. Ik zwierf van instituut naar instituut, stond jaren in een biologielokaal, op het bureau van een jurist, in de vitrine van een antiquair. Ze gaan mijn identiteit herdefiniëren door mijn voorouders en mijn gebied van herkomst in kaart te brengen. Daar word ik herbegraven.

En even voor alle duidelijkheid, Fatje: jij had ook op de schoor- steenmantel kunnen belanden, hé. Toen je kwam bovendrijven bij de bouw van een distributiecentrum.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Tussen de foto’s van de kleinkinderen? Levendig.

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Niet zo cynisch, we zijn uiteindelijk allemaal met de spade op de kop getikt.

ARCH:2170.2086.50882 (Marktplaats-schedel)
Zo is het. Ik dacht dat het gelijkheidsideaal zou zegevieren na de dood, maar kennelijk voelen bepaalde skeletten zich verhe- ven.

ARCH:2168.0802.64611 (Skelet 18de eeuw)
De politiek van de doden is een afspiegeling van de bovenwe- reld; er is meer vrijheid dan gelijkheid.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Ah l’incorruptible, onze huis-tuin-en-keuken-Robespierre. Ik wilde me persoonlijk kunnen onderscheiden, vrij zijn in de kilo’s graniet die ik op m’n buik liet neerleggen. In de hoop dat…

ARCH:2168.0802.64611 (Skelet 18de eeuw)
…ze je niet zouden vergeten? De herinnering is een slechte be- legging.

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Wij paupers hadden helemaal niks. Geen grafteken, geen naam, zelfs geen armetierig houten kruisje.

ARCH:2168.0802.64611 (Skelet 18de eeuw)
In mijn tijd kregen ook sloebers een eigen graf en een steen met een naam. Een mislukte poging om de dood te democratiseren. Het ene lijk rust 200 jaar in een pompeus, eersteklas graf en het andere belandt na tien jaar in de knekelput. Tja, eeuwige graf- rust is weinigen gegeven.

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Toch liggen er nog genoeg lijken verborgen! Wij doden zijn met velen.

ARCH:2168.0016.20753 (Skelet bronstijd)
Ik verveel me hier een ongeluk. Ik mis de regen, de hitte, vries- kou, de schimmels, knagende bacteriën, microben, zelfs de kietelende onderkruipsels in m’n gehoorgang.

ARCH:2168.0802.64611 (Skelet 18de eeuw)
Deze duisternis is gelijkmoedig, hygiënisch, rationeel. We lig- gen niet te wachten op de vereniging van lichaam en ziel. Het archeologische warenhuis is een crypte zonder wanstaltige be- loften, een dodenpaleis met verborgen feiten over begrafenisri- tuelen, ziekte en migratie.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Als je moet kiezen tussen een zuurvrije archiefdoos en een graf is de keuze toch snel gemaakt? Wat valt er te missen aan mod- der en verval?

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Weinig. Ik weet nog hoe de aarde mijn mond vulde. Kluiten klei striemden mijn huid. Tegen onbekende, smeltende lijken aan- geplakt.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Niet zo plastisch!

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Een vleesetende kuil was het. Maar een misrekening, want verrotting met een lege maag gaat veel langzamer dan met een volle. Onze honger werd hun honger.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Wiens honger?

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
De bacteriën. Ze vreten je van binnenuit leeg. Klieven celwan- den open om zich tegoed te doen aan je celvocht, net zolang tot al het vlees op is. Dan beginnen ze aan je botten.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Bespaar me de details!

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Maar in dit geklimatiseerde depot vergaat mijn schedel niet. Ik blijf tot de Laatste Dag.

ARCH:2168.0802.64611 (Skelet 18de eeuw)
Dan moet die Laatste Dag niet té lang op zich laten wachten, anders is er weinig meer over dat kan herrijzen. Het kan duizen- den jaren duren, maar verval is niet te stoppen, nergens.

ARCH:2168.0016.20753 (Skelet bronstijd)
Als jullie zo lang in het graf hadden gelegen als ik, dan waren jullie allang stof geweest, een verzameling lijksilhouetten.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Ja hoor, het bijzondere Klokbekervolk. Jullie zijn ook zó goed geconserveerd, zó sterk en zuiver. Ambachtelijk ontbonden in rivierklei.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Laten we ons, als waardige, morele, rationele schepselen, niet verlagen tot drek. Onjuist wanneer we deze nobele, aangeboren eigenschappen zouden ontkennen. Onze botten – en vooral de mijne – zijn niet voor niets met waardigheid omkleed.

ARCH:2168.0802.64611 (Skelet 18de eeuw)
Waardigheid is een rekbaar begrip. De Griekse cynicus Diogenes zei “gooi mijn lijk maar over de stadsmuur, als voer voor de dieren”. Het lijk is niets meer dan onttoverde materie, zielloze stof, ultieme natuur. Je hoeft er geen monument voor op te richten. Je hoeft het niet eens te begraven.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Met die materialistische liefdeloosheid ben ik het niet eens. De doden doen er – als voormalige personen waarop liefde geprojecteerd is – wel toe. In tegenstelling tot dieren gedenken wij onze doden.

ARCH:2168.0802.64611 (Skelet 18de eeuw)
De vraag is voor hoelang? Je kunt niet eindeloos achteruit denken. Vrijwel alle doden zijn vergeten. Zelfs de namen die in archieven dwangmatig worden bijgehouden, zijn niet meer dan een verzameling letters, die zich overigens prettiger laten uit- spreken dan een registratienummer.

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Mensen, ik ben naar het evenbeeld van God geschapen. Hoe waardig wil je het hebben?

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Ik ben waardig omdat ík het ben. Het komt me toe.

ARCH:2168.0016.20753 (Skelet bronstijd)
Ik had liever eeuwige grafrust gehad dan naar jullie gekrakeel te luisteren.
Was ik nog maar één met de goddelijke natuur.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Als God in alles huist, ambachtelijke klokbeker, waarom dan niet in een propere archiefdoos? Tel je zegeningen, hier lig je ook voor de eeuwigheid. Ze kunnen niet van ons af. Lang leve menselijke waardigheid! Door God gegeven, door Immanuel Kant, de Verenigde Naties, who cares!

ARCH:2168.0016.20753 (Skelet bronstijd)
Hou toch op met die aangeboren verhevenheid. Zo ver zijn we niet verwijderd van het dierenrijk. Menselijk handelen is niet per definitie moreel gedreven. Heb jij wel eens een ezel horen liegen?

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Waarom hebben ze je dan ooit begraven? Ze hadden je kadaver ook in de bosjes kunnen gooien. Lijkbezorging maakt ons bij uitstek menselijk en waardig.

ARCH:2168.0802.64611 (Skelet 18de eeuw)
Lijkbezorging markeert de scheiding tussen natuur en cultuur. Omdat we de realiteit, dat we bederfelijk vlees zijn, niet onder ogen durven zien. Zelfs de Rede is daarin ontoereikend.

ARCH:2168.0016.20753 (Skelet bronstijd)
En vervolgens zijn we weer heel menswaardig opgegraven…

ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet)
Excuseer, we zijn geen mensen meer.

ARCH:2168.0016.20753 (Skelet bronstijd)
Wat zijn we dan?

ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet)
Objecten. Een lijk of skelet wordt juridisch niet gedefinieerd als persoon, maar als een zaak. Het lijk dankt die objectstatus aan het feit dat het niet meer kan functioneren als denkend, autonoom subject. Met het uitblazen van onze laatste adem trans- formeert ons lichaam juridisch van persoon naar ding.

ARCH:2168.0016.20753 (Skelet bronstijd)
ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
ARCH:2168.0802.64611 (Skelet 18de eeuw)
ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
ARCH:2170.2086.50882 (Marktplaats-schedel)
Wat?! Een ding?!

ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet)
Als zaak valt het lijk binnen het civiele recht niet onder perso- nen- en familierecht maar onder goederen- en overeenkomstrecht. Als persoon zouden we nog over onze dood heen kunnen regeren, rechtszaken aanspannen, deelnemen aan transacties of postuum beschuldigd kunnen worden van crimineel gedrag.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Ik zou iedereen met terugwerkende kracht onterven.

ARCH:2170.2086.50882 (Marktplaats-schedel)
Ja leuk, de realiteit is: we zijn niet meer dan een bankstel.

ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet)
Maar wel een bankstel dat van niemand mag zijn. In Institutiones definieert jurist Gaius lijken en stoffelijke resten als goederen die niet aan de mens toebehoren, maar als res ius di- vinius onder het protectoraat van de goden vallen. Door middel van begraving wordt het lijk aan de goden overgedragen, dan transformeert het van res nullius –een zaak die niemand toebe- hoort – naar res religiosa: een heilige zaak. Maar nu komt het: wanneer we worden opgegraven, vervalt de status van res reli- giosa en keren we terug naar de voorafgaande, profane staat. Naar res nullius. Deze positie is een constante in het moderne recht, we hebben de heiligheid verloren.

ARCH:2170.2086.50882 (Marktplaats-schedel)
Ontluisterend. Na een beetje spitten van alomvattend naar onbetekenend.

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Good Friend for Jesus’ sake
Forbear
To dig the dust enclosed
Here
Blest the man that spares
These stones
And cursed be he that moves
My bones1

ARCH:2168.0802.64611 (Skelet 18de eeuw)
Mij doet het weinig. We waren al niets meer dan een verzameling calcium, collageen en fosfor.

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Dit is wat er gebeurt als je alle goden ontslaat, dan moet je het hebben van seculiere wetten. En zie hoe lelijk? Ze hebben het kind met het badwater weggegooid.

ARCH:2170.2086.50882 (Marktplaats-schedel)
Misschien wel ja. Maar als een lijk of skelet überhaupt geen eigenaar meer heeft, hoe kun je iemand dan strafbaar stellen voor toe-eigening of beschadiging?

ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet)
Het opzettelijk openen of wederechtelijk beschadigen van
een graf werd in het Romeins recht als misdaad tegen religie opgevat. Gevuld met de res religiosae was het graf een locus religiosus, een heilige plaats. De Crimen violati sepulchri stelde grafschennis strafbaar. Eenmaal opgegraven was het onthei- ligde lijk strikt genomen onbeschermd tegen vernieling of ont- vreemding.

Het moderne Nederlandse strafrecht bouwt hierop voort. In artikel 149 wordt het graf beschermd tegen schennis, niet het lijk. Wat leidt tot ingewikkelde omzeilingen aangezien voor straf- baarstelling een eigenaar nodig is.

Lijkschennis is niet opgenomen in het Nederlandse en Belgische strafrecht. Als een lijk onethische handelingen ondergaat die niet tot beschadiging van het goed leiden, dan is er in juridische zin dientengevolge geen strafbaar feit. Zo is er bij necrofilie geen sprake van verkrachting omdat bij het seksueel binnendringen van een persoon een ‘tegen zijn wil’ nodig is. Aangezien een lijk geen persoon is, heeft het geen wil.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Waarom organiseren we voor het lijk dan geen derde optie, een soort non-binair tussenwezen? Iets dat het midden houdt tussen een zaak en een persoon.

ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet)
Omdat het hele rechtssysteem is opgedeeld in personen en zaken.

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Farizeeër.

ARCH:2168.0016.20753 (Skelet bronstijd)
Kan ik mijn grafschenners überhaupt nog aansprakelijk stellen? Al had ik geen graf met pilaren en inscripties zoals jij, Didius.

ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet)
Het graf waar jij ooit lag is al eeuwen verdwenen onder het landschap. Er zijn geen notariële akten, contracten met de landeigenaar, geen kadastrale registratie, geen bestemmingsplan.
Jouw graf heeft geen wettelijke status, want de begraafplaats is opgeheven. Juridisch ben je niet eens een menselijk gebeente. Je staat gelijk aan een aardewerk kruik, aan een gebruiksvoor- werp. Opgegraven buiten de muren van een begraafplaats ben je een roerend goed waar wél eigendomsrecht over verkregen kan worden.
Wij zijn bodemvondsten in eigendom van de Archeologische Dienst. Vondsten die met zijden handschoenen worden aangepakt. Archeologen bewaken de ethiek middels strikte richtlijnen, bijna op het religieuze af. De omgang met stoffelijke resten bepaalt immers de mate van beschaving.
Maar word je geruimd op een bestaande begraafplaats, dan zijn botten ‘resten’. Die vallen nog onder de Wet op de lijkbezorging en krijgen opnieuw een ‘laatste’ rustplaats: de knekelput. Er start een nieuwe cyclus van lijkbezorging.

ARCH:2170.2086.50882 (Marktplaats-schedel)
Dat is toch meten met twee maten?! Dus de context waarin je wordt opgegraven bepaalt de mate van rechtsbescherming. Mijn kop werd vogelvrij verklaard, daarna legaal verkocht als roerend goed via internet en vervolgens eigendom van een particuliere koper! De Nederlandse overheid staat die handel toe. Gevonden knoken bij de bouw van een parkeergarage? “Ach dat zijn maar oude archeologische bodemvondsten, zonder identiteit, die zijn niet te herleiden naar nabestaanden.” Maar die redenering wordt langzaam onhoudbaar. DNA verbindt ie- dere schedel aan zijn voorouders. Mijn naam is verdwenen, net als mijn individuele en juridische status als persoon, maar ik bén onveranderlijk in mijn unieke DNA. Zolang mijn botten bestaan, bestaat mijn code, ben ik aanwezig, ben ik. Zonder me vast te klampen aan herinnering.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Yorick, wat een onverwachte wijsheid!

ARCH:2168.0016.20753 (Skelet bronstijd)
Ik word moe van dit rationele steekspel met wetten. Wetten waar ik part nog deel aan had, maar die mij wel gevangenhou- den in kast 2, plank 4!

De aarde transformeert ons stilaan. Eerst een heilig object, dan een profaan object, een bodemvondst, een rest, een roerend goed. En nu blijken we een blijvende identiteit in codetaal te hebben. Wat ben ik nu eigenlijk?

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Ga er gewoon van uit dat je jezelf bent, klokbeker, en van jezelf. Dat blijf ik doen.

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Ja, ik ook, ik ben ook van mezelf. En van God.

ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet)
Excuseer, eigendomsrecht over jezelf is een al even complexe, rechtsfilosofische kwestie. Zelfs levend is eigendom over het eigen lichaam onmogelijk. Om eigenaar te zijn van jouw lichaam moet het lichaam juridisch worden opgevat als een zaak, als een stoffelijk object waarover eigendomsrecht kan gelden. Want alleen personen kunnen eigendomsrecht over zaken krijgen. In dat geval zou jouw lichaam rechtssubject én rechtsobject tegelijk moeten zijn. En die optie bestaat niet. Zoals ik al zei: je bent of een persoon óf een zaak. Het lichaam valt samen met het rechtssubject dat jij bent. Als persoon, als rechtssubject, heb
je zeggenschap over het lijf, maar je bent dus geen eigenaar. Dat betekent dat de nagels en haren die je afknipte formeel niet meer van jou zijn. Maar afgeknipt is je haar res nullius. En in die hoedanigheid kan je ze als eerlijke vinder toe-eigenen, om ze vervolgens legaal in de vuilnisbak te gooien.

ARCH:2168.0016.20753 (Skelet bronstijd)
HOU OP!

ARCH:2168.0802.64611 (Skelet 18de eeuw)
Een hilarische vestzak-broekzakconstructie. Dus was ik wél eigenaar van mijn lichaam, dan bleven de afgeknipte haren van mij?

ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet)
Zaken die zijn afgescheiden van een lichaam behoren toe aan degene die het lichaam bezit. Net zoals dakpannen die van het huis waaien nog steeds van het huis zijn. Maar wij bezitten het lichaam niet. Daarmee zijn de afgeknipte haren niet van jou.

ARCH:2168.0016.20753 (Skelet bronstijd)
Wat een ik-gericht denkraam.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Wacht even. Was mijn levende lichaam juridisch wél als stoffe- lijke zaak gedefinieerd, dan zou dat betekenen dat de miljarden bacteriën die jaren in mijn darmstelsel woonden achterstallige huur moeten betalen! Dat ik de manicure kan vervolgen voor onwettige toe-eigening van mijn nagels. En mijn darmbacteriën pleegden lijkschennis toen ze als kannibalen mijn celvocht opa- ten, mijn eigendom beschadigden. En vergeet de maden niet, dieven zijn het! Als eigenaar word je hebberig.

ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet)
Precies, dat is een mogelijk neveneffect van eigendomsrecht over het lichaam. Om hebberigheid te voorkomen, wordt de uitzonderlijke status van het lichaam dan ook na de dood voort- gezet. Mensen zouden het lijk van oma kunnen verkopen, of zichzelf.

ARCH:2168.0802.64611 (Skelet 18de eeuw)
Eigendom is sowieso diefstal toch? Misschien moeten we ons afvragen of ons lichaam ooit wel van ons geweest is? Ruim een derde van mijn lichaamsgewicht bestond uit externe orga- nismen als microben, bacteriën en virussen. Dan is wat ik tot mezelf rekende niet vanzelfsprekend van mij. Ik ben mezelf en anderen.

ARCH:2170.2086.50882 (Marktplaats-schedel)
Absoluut! Genetisch zijn we ook het product van twee ande- ren, dát is de heilige drie-eenheid. These-antithese-synthese. Verleden-heden-toekomst. Als we al die genetische uitwisse- lingen terugrekenen, dan komen we uit bij de essentie. We zijn elkaar.

ARCH:2168.0016.20753 (Skelet bronstijd)
Met die oneindige golfbeweging van leven en dood houden we elkaar in leven.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Hè jasses nee! Écht niet dat JIJ ook MIJ bent, Elegast.

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Er is niets mis met mij, omhooggevallen Fat.

ARCH:2169.1357.42321 (Skelet 19de eeuw)
Je bent een bijgelovige, pokdalige pauper!

ARCH:2168.0289.40873 (Schedel Middeleeuwen)
Jij een narcistisch leeghoofd! Iedereen is je vergeten!

ARCH:2168.0802.64611 (Skelet 18de eeuw)
Jongens, alsjeblieft zeg, rust in vrede.

ARCH:2168.0032.20897 (Romeins skelet)
SPURIUS DIDIUS SPURIUS DIDIUS SPURIUS DIDIUS! SPURIUS! DIDIUS! SPURIUS DIDIUS!