nY, teksten

archief

‘Ik had grijsgroene ogen’: Waarom is er zoveel hedendaagse kunst over de dood?

Vertaald door Nadia de Vries voor nY50 over de dood. In 2016 vroeg kunstcriticus en curator David Lillington zich af waarom de dood zo prominent is in de hedendaagse kunst. Met deze vraag in gedachten begon hij een analyse van de rol die de dood heeft gespeeld in de westerse kunst van de afgelopen drie decennia. Het resulterende artikel werd oorspronkelijk in het Engels gepubliceerd in Art Monthly (nummer 401, 2016). Nu presenteren we een Nederlandse vertaling ervan in nY. Het artikel van Lillington blijft actueel omdat de ontwikkelingen die hij aanwijst nog steeds relevant zijn voor de redenen waarom er, volgens hem, zoveel werk over de dood wordt gemaakt: de dreiging van oorlog, de klimaatcrisis en de heersende sociopo- litieke ongelijkheid. Uiteraard houdt de kunst van onze tijd zich ook nog steeds bezig met deze onderwerpen . Voor lezers in 2022 is de COVID-19 echter wel een grote afwezige in de tekst, zo geeft Lillington zelf toe. David Lillington

Bruges-la-Morte

Uit nY50 over de dood, waarin Sofie Verdoodt drie teksten bijdraagt uit haar nieuwe bundel Anker Kruis Hart (2023), waarin ze het mythologische naast het vleselijke, het kerkelijke naast het seculiere, legt en daarmee de veelvuldigheid van menselijke rouw wil onderzoeken. sofie verdoodt

Dode en levende wensen

Juridische grond

Uit nY50 over de dood. Kunsthistoricus en funerair specialist Babs Bakels neemt ons in haar bijdrage mee naar het archief van een archeologisch depot, waar de stoffelijk overschotten van bewoners van lang vervlogen tijden zichzelf in kunstvoorwerpen zien veranderen. Wanneer is een skelet een menselijk restant dat om eerbied vraagt, en wanneer wordt het archeologisch studiemateriaal? In haar speelse tekst zoeken de historische skeletten en schedels zelf naar het antwoord. Babs Bakels

Leven met de dood is een kunst

Introductietekst van nY50 over de dood Nadia de Vries