Naar aanleiding van het overlijden van Fredric Jameson publiceert nY een essay van Fredric Jameson uit nY#30 (zomer 2016), waarin hij terugkeert naar zijn eerdere werk over de historiciteit van de avant-garde en die her-denkt in het huidige, late tijdperk. Fredric Jameson

vertaald door Samuel Vriezen voor nY54 Samuel Vriezen, Mahmoud Bichtawi

introductie van nY54

Een essay uit nY#53, over musea van de arbeid. Mat Steyvers, Bert Timmermans

nY#53 onderzoekt, bevraagt en creëert een museum van de arbeid.

In 1979 wijdde een van de voorgangers van nY yang een nummer aan Walter van den Broeck (1941-2024). Daniël Robberechts was een van de auteurs die onder de noemer 'Anderen over VdB' gevraagd werd zijn verhouding tot de auteur te schetsen. We publiceren deze tekst, die ook werd hernomen in het archiefnummer *#51), nu op nY web. Daniël Robberechts

Deze tekst verscheen in nY51, waarin auteurs op archiefteksten uit Yang en nY reageren. In deze tekst reflecteert Jack Segbars op 'Een avant-garde zonder status' van Samuel Vriezen en We Are Here uit 2016. jack segbars

Geïnspireerd door recente ontwikkelingen in queer en trans theory, het academisch discours in de traditie van de psychoanalyticus Jacques Lacan, en black studies, presenteert en lanceert nY met dit nummer het begrip ‘seksnegativiteit’, dat wijst op het destabiliserend, desoriënterend potentieel van seksualiteit, zonder er een nieuwe, gedroomde status quo tegenover te stellen. Een introductie. Persis Bekkering, tessel veneboer

Dit gedicht verscheen in nY51, waarin auteurs op teksten uit het archief van Yang en nY reageren. Sonja Prins

Deze tekst verscheen in nY51, waarin auteurs op archiefteksten uit Yang en nY reageren. Jeroen Mettes (1978-2006) was in zijn laatste levensjaar redacteur van yang, waarvoor hij twee seminale essays schreef: een over ritme en, postuum verschenen, een diepgravende en kritische bespreking van de bundel De voorbode van iets groots van Dirk van Bastelaere, wiens discours aan de basis stond van het vernieuwde yang van de jaren negentig. Het werk van Mettes blijft zijn energie en durf uitstralen en in de ruim vijftien jaren na zijn ontijdige dood is zijn werk steeds weer hernomen, ook in nY. Samuel Vriezen en Daniël Rovers correspondeerden over zijn werk, en Çağlar Köseoğlu, Nguyên Nam Chi en Obe Alkema leverden er nieuwe interpretaties van, waarin ze de mogelijkheden en grenzen van zijn meerstemmige werk aftastten. Dewi de Nijs Bik zet die mogelijkheden andermaal verder, door een ‘Handleiding voor het verbeelden van een activerende poëzie’ te schrijven. Dewi de Nijs Bik

Frank Keizer, Jeanne Verwee

Vertaald door Nadia de Vries voor nY50 over de dood. In 2016 vroeg kunstcriticus en curator David Lillington zich af waarom de dood zo prominent is in de hedendaagse kunst. Met deze vraag in gedachten begon hij een analyse van de rol die de dood heeft gespeeld in de westerse kunst van de afgelopen drie decennia. Het resulterende artikel werd oorspronkelijk in het Engels gepubliceerd in Art Monthly (nummer 401, 2016). Nu presenteren we een Nederlandse vertaling ervan in nY. Het artikel van Lillington blijft actueel omdat de ontwikkelingen die hij aanwijst nog steeds relevant zijn voor de redenen waarom er, volgens hem, zoveel werk over de dood wordt gemaakt: de dreiging van oorlog, de klimaatcrisis en de heersende sociopo- litieke ongelijkheid. Uiteraard houdt de kunst van onze tijd zich ook nog steeds bezig met deze onderwerpen . Voor lezers in 2022 is de COVID-19 echter wel een grote afwezige in de tekst, zo geeft Lillington zelf toe. David Lillington

Uit nY50 over de dood, waarin Sofie Verdoodt drie teksten bijdraagt uit haar nieuwe bundel Anker Kruis Hart (2023), waarin ze het mythologische naast het vleselijke, het kerkelijke naast het seculiere, legt en daarmee de veelvuldigheid van menselijke rouw wil onderzoeken. sofie verdoodt

Michael Tedja

Uit nY50 over de dood. Kunsthistoricus en funerair specialist Babs Bakels neemt ons in haar bijdrage mee naar het archief van een archeologisch depot, waar de stoffelijk overschotten van bewoners van lang vervlogen tijden zichzelf in kunstvoorwerpen zien veranderen. Wanneer is een skelet een menselijk restant dat om eerbied vraagt, en wanneer wordt het archeologisch studiemateriaal? In haar speelse tekst zoeken de historische skeletten en schedels zelf naar het antwoord. Babs Bakels